Duizenden mensen gingen dit weekend de straat op in Glasgow en namen deel aan een grootschalige klimaatmars die samenviel met de COP30-klimaatbesprekingen in Brazilië. De demonstratie, georganiseerd door groepen waaronder Friends of the Earth Scotland, was een van de grootste klimaatprotesten in de stad sinds Glasgow in 2021 gastheer was van COP26.
Toenemende publieke druk voor verandering
De mars benadrukte de escalerende publieke bezorgdheid over de klimaatcrisis en de waargenomen ontoereikendheid van politieke actie. Demonstranten droegen spandoeken met de tekst ‘Een betere wereld is mogelijk’ en scandeerden leuzen tegen projecten op het gebied van fossiele brandstoffen, zoals het controversiële Rosebank-olieveld ten westen van de Shetland-eilanden. Een kindercontingent uitte hun zorgen rechtstreeks en scandeerde: “Stop Rosebank, de planeet is voor iedereen.”
Onderling verbonden strijd: klimaat, gerechtigheid en mondiale conflicten
Het protest was niet uitsluitend gericht op milieukwesties; het onderstreepte ook de verwevenheid van klimaatrechtvaardigheid met bredere sociale en politieke strijd. Palestijnse vlaggen werden prominent getoond uit solidariteit met Gaza, en activisten benadrukten dat de strijd voor milieubescherming onlosmakelijk verbonden is met mensenrechten en sociale rechtvaardigheid.
“We moeten samen en met urgentie optreden tegen dezelfde zakelijke en politieke krachten achter deze existentiële bedreigingen”, aldus John Hilley van het Gaza Genocide Emergency Committee in Glasgow.
COP30 en de zich ontwikkelende klimaatcrisis
De mars in Glasgow vond plaats toen COP30-afgevaardigden in Brazilië bijeenkwamen om de implementatie van het Akkoord van Parijs te bespreken, dat tot doel had de mondiale temperatuurstijging te beperken tot 1,5°C. De secretaris-generaal van de VN heeft echter erkend dat het overschrijden van deze drempel nu onvermijdelijk is, en veel wereldleiders zijn afwezig bij de gesprekken.
Publiek sentiment: frustratie en urgentie
Demonstranten uitten hun diepe frustratie over het tempo van de veranderingen en het waargenomen onvermogen van de politieke leiders om de klimaatcrisis effectief aan te pakken. Anna Brown, een demonstrant, verklaarde: “We zien niet de verandering die we nodig hebben, en mensen blijven lijden.”
Een beweging van meerdere generaties
Het protest trok deelnemers van alle leeftijden, inclusief kinderen als Ailsa, negen, die de inzet bondig samenvatte: “Er is geen planeet B.” Martin Canavan, die met zijn dochter marcheerde, benadrukte de noodzaak van collectieve actie om de levens te verbeteren van degenen die het zwaarst getroffen zijn door de klimaatverandering.
Het grotere plaatje: waarom dit ertoe doet
Dit protest is symptomatisch voor een groeiende mondiale trend: toegenomen publieke mobilisatie die concrete actie tegen de klimaatverandering eist. De convergentie van milieuproblemen met bewegingen voor sociale rechtvaardigheid, zoals solidariteit met Palestina, onderstreept de bredere reikwijdte van klimaatactivisme. Het gebrek aan beslissend leiderschap op de COP30, in combinatie met de erkenning door de VN van falende temperatuurdoelstellingen, voedt alleen maar de publieke frustratie en onderstreept de urgentie van systemische verandering.
De mars in Glasgow herinnert ons er duidelijk aan dat de klimaatcrisis niet alleen een milieuprobleem is, maar een veelzijdige sociale, politieke en economische uitdaging die onmiddellijke en alomvattende oplossingen vereist.
