Według danych Copernicus Atmospheric Monitoring Service (Cams) roczna dziura ozonowa nad Antarktydą osiągnęła najmniejszy rozmiar i najkrótszy czas trwania od 2019 roku. To pozytywny sygnał o odbudowie warstwy ozonowej.
Zmniejszanie dziury ozonowej: najważniejsze wnioski
W tym roku luka ozonowa osiągnęła najwyższy poziom we wrześniu i wyniosła 21 milionów kilometrów kwadratowych (8,1 miliona mil kwadratowych), czyli mniej niż 26 milionów kilometrów kwadratowych odnotowanych w 2023 roku. Następnie dziura zamknęła się wcześniej niż zwykle, kończąc swoje istnienie w poniedziałek. To drugi rok z rzędu, w którym dziura ozonowa się zmniejsza, po okresie większych i dłuższych przerw między 2020 a 2023 rokiem.
Dlaczego to jest ważne?
Warstwa ozonowa ma kluczowe znaczenie, ponieważ chroni Ziemię przed szkodliwym promieniowaniem ultrafioletowym (UV). Zubożenie warstwy ozonowej zwiększa ryzyko dla zdrowia ludzi, w tym raka skóry i zaćmę, a także może szkodzić uprawom. Kurcząca się dziura pokazuje, że międzynarodowe wysiłki na rzecz stopniowego wycofywania substancji zubożających warstwę ozonową przynoszą skutek.
Sukces Protokołu Montrealskiego
Ożywienie jest bezpośrednio powiązane z Protokołem montrealskim z 1987 r., który zakazał stosowania szkodliwych substancji chemicznych. Traktat ten jest uważany za jedno z najbardziej udanych porozumień środowiskowych w historii. Naukowcy szacują obecnie, że do roku 2066 warstwa ozonowa Antarktyki powróci do poziomu z 1980 roku.
Pozostałe pytania
W ostatnich latach obserwowano wahania w wielkości dziury ozonowej. Chociaż w latach 2020–2023 zaobserwowano większe dziury, eksperci podejrzewają, że erupcje wulkanów, takie jak wydarzenie Hunga Tonga w 2022 r., przyczyniły się do powstania większej dziury ozonowej w 2023 r. Zrozumienie tych czynników jest ważne dla przewidywania przyszłych trendów.
Patrzę w przyszłość
NASA i NOAA klasyfikują tegoroczną dziurę ozonową jako piątą co do wielkości od 1992 r. Pomimo tego postępu naukowcy ostrzegają, że pełne przywrócenie dziury ozonowej do poziomu z lat 80. zajmie dziesięciolecia. Zmiany w powstawaniu dziur są zgodne z przewidywaniami, konieczne jest jednak ciągłe monitorowanie.
„Ten postęp powinien być uczczony jako przypomnienie tego, co można osiągnąć, gdy społeczność międzynarodowa współpracuje nad rozwiązaniem globalnych problemów środowiskowych” – powiedział Laurent Rouille, dyrektor Cams.
Ciągły sukces Protokołu montrealskiego pokazuje, że skoordynowane działania globalne mogą stawić czoła nawet najpilniejszym zagrożeniom dla środowiska.
